شاید  وقتی امانوئل آغاسیان بوکسور کشورمان در بازیهای المپیک 1948 لندن که نخستین حضور ایران در این رویداد محسوب می‏شد، روی رینگ رفت و نخستین ناکام مشتزنی ایران در این رویداد لقب گرفت، هیچ کس تصور نمی‏کرد از او یکی از برجسته ترین و ماندگارترین قهرمانان تنیس جهان به عمل آید. فرزند این بوکسور ارمنی - آشوری اهل ارومیه، در 29 آوریل 1970 در لاس وگاس در ایالت نوادا از مادر آمریکایی‏اش به دنیا آمد و از همان زمان که قامتش به اندازه راکت تنیس شد، به این ورزش پرداخت تا به یکی از نخبگان تاریخ تنیس جهان مبدل شود و روزی از ریشه‏اش سخن به میان آورد.

به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ آندره کرک آغاسی که چندین سال به عنوان مرد اول تنیس جهان شناخته می‏شد، رکوردهایی افسانه‌ای در اختیار دارد. فتح هشت گرانداسلم و قهرمانی در هر چهار گرانداسلم جهان، او را در زمره انگشت شمار تنیسورهایی قرار داد که به این عناوین دست یافتند اما افزوده شدن قهرمانی کاپ دیویس و مدال طلای المپیک به ویترین افتخارات آندره به علاوه حضورش در سه دهه در فهرست ده بازیکن برتر تنیس حرفه‏ای جهان، او را بی همتا و جایگاهش را تاکنون دست نیافتنی ساخته است.

داستان سنت‌شکنی این نابغه 180 سانتیمتری در سال‏های جوانی که سه سال از 1988 تا 1990 در اعتراض به قانون عهد عتیق لباس سراپا سفید تنیس که تا آن وقت بر مسابقات ویمبلدون حاکم بود، در ویمبلدون شرکت نکرد جزو جنجال‏های دوران بازیگری اش بود که مخالفانش دشواری بازی روی چمن را علت اصلی انصرافش از چندین دوره حضور در این رویداد دانستند و این جنجال به اندازه ازدواجش با بروک شیلدز مدل و بازیگر آمریکایی سینما در سال 1997 که تنها دو سال عمر داشت، جنجال آفرین شد. پس از آن استفی گراف نابغه آلمانی تنیس در سال 2001 همسر دوم آغاسی شد و هم‌اکنون نیز با او و دو فرزندش در لاس و گاس اقامت دارد

این تنیسور ایرانی تبار که در سوم سپتامبر 2006 بازنشسته شد، چندی پیش با انتشار کتاب خاطراتش که برخی ناگفته‏های جالب پیرامون دوران قهرمانی‏اش در آن جای گرفته بود، بار دیگر بر سر زبان‏ها افتاد و جنجال برانگیزترین بخش این خاطرات استعمال مواد مخدر توسط او در دهه نود بود که او را بار دیگر در تیتر یک بخش ورزشی رسانه های دنیا برای چند روز پیاپی قرار داد اما پایان یافتن دوران قهرمانی اش باعث شد این اتفاق جنبه رسوایی پیدا نکند و برخوردهای زننده رسانه های آمریکایی نسبت به چنین مسائلی همچون موارد مشابه شامل حالش نشود.

در ارتباط با موضع گیری‏های این آمریکایی پیرامون ایران مطالب متناقضی ترجمه شده است؛ از عصبانیت وی پس از آنکه در دیدارش با بوریس بیکر با عصانیت عنوان کرده بوده آمریکایی است و دوست ندارد کسی ایرانی صدایش کند که با موضع گیری شدیدی رسانه های ایرانی همراه شد تا آرزوی سفرش به ایران پس از بازنشستگی و جاذبه‏هایی که این کشور برایش دارد و دلش می‏خواهد از نزدیک آنها را لمس کند. او در گفت و گو با روزنامه فرانکفورتر روند شاو زوایای دیگری از زندگی‏اش را بازگو کرده و اشاراتی به مسائل روز ایران نیز داشته که تابناک به ذکر بخش‏های اصلی این گفت و گو می‏پردازد.


آقای آغاسی پدر شما ایرانی بوده است آیا شما تا به حال به ایران رفته اید؟ اصلا علاقه ای به این کار داشته اید؟
من دوست دارم بدانم پدرم کجا بزرگ شده کجا زندگی کرده و در کجا پیروزی‏هایش در رشته بوکس را به دست آورده است. همچنین چند قوم و خویش را دارم که در ایران زندگی می کنند؛ خیلی دوست دارم بدانم پدرم که از قهرمانان بوکس ایران بوده در کجا زندگی می کرده است. همچنین برخی تنیسورهای حرفه ای زمان خودم را نیز میشناسم اما هیچ کدام از اینها باعث نشد که بتوانم به ایران سفر کنم.

پدرتان هیچگاه در مورد توسعه سیاسی ایران با شما صحبت کرد؟
خیر. برای وی گذشته هیچ گاه مهم نبود. زمانی که پدرم به خاطر علاقه اش به سبک زندگی در آمریکا به این کشور آمد به روشنی و صراحت به همه بچه هایش گفت که ما آمریکایی هستیم. او هیچ گاه با ما به زبان مادریش صحبت نکرد. وی در آمریکا زندگی جدیدی را آغاز کرد که برایش بسیار مهم بود.

مسائل اخیر ایران در مورد آقای احمدی نژاد و تقابلش با مخالفین را دنبال می‏کنید؟
به طور کلی باید بگویم به مسایل سیاسی این منطقه (خاورمیانه) چندان علاقمند نیستم. به نظر من همه مشکلات کنونی در ایران و کشورهای همسایه اش را می‏دانند. موضوع مورد نظر من تحصیلات است و در لاس وگاس مدرسه ای را برای کودکانی که در شرایط سخت اجتماعی این مناطق بزرگ شده اند تاسیس کرده ام که در این رابطه همیشه با سیاستمداران در مورد برنامه های آموزشی صحبت می کنم. من خودم هم پدر دو فرزند هستم.

مهم‏ترین نقش یک پدر در زندگی چیست؟
موفقیت فرزندان. اگر فرزندان موفق شدند می توان گفت نقش پدر و مادر خوب ایفا شده است.

کودکی شما را پدر شما شکل داده است اما او نمی خواست از شما یک قهرمان تنیس بسازد با اینکه شما از همان کودکی استعداد خوبی را در زمینهای تنیس داشتید. با این حال شما به بهترین تنیسور جهان تبدیل شدید. با تعریفی که شما ارائه دادید روش پدر شما موفقیت آمیز نبوده است؟
او نمونه ای از یک پدر موفق نبود و شاید بدون او زندگی من متفاوت هم بود. به نظر من اگر والدین موفقیت را تنها با معیارهایی مانند پول و ثروت بسنجند و از کودکانشان هم این را بخواهند راه اشتباهی را طی می کنند.

پدر شما یک بوکسور بود و ما می دانیم او بر سر فرزندانش فریاد می کشیده و حتی شاید کتک می زده است. آیا این برای شما یک معیار است؟
مدت زمان زیادی طول کشید تا ما باز هم در کنار یکدیگر قرار گرفتیم. در این مدت ما تقریبا هر آخر هفته یکدیگر را می دیدیم و بعضی اوقات یکدیگر را در آغوش می گرفتیم که شاید تا چند سال این کار غیرممکن به نظر می رسید.

تحقیقات علمی نشان داده والدین جوان از والدین خودشان در ایفای نقشها الگوبرداری می کنند. آیا شما هم از رفتار پدرتان الگوبرداری کرده اید؟
وی در امور آموزشی و تحصیلی چندان مستعد نبود. او یک کارگر بود برای مثال برای او مدرسه معنایی نداشت. او از من می خواست تا پول بیشتری بدست بیاورم. یک روز به من گفت: اگر فرصت بود این بار دیگر نمیگذاشتم قهرمان تنیس شوی. گلف بسیار بهتر است چون مدت زمان بیشتری می توانی بازی کنی و پول بیشتری بدست بیاوری.

شما در کتابتان نوشته‏اید که دوست ندارید فرزندانتان تنیسور حرفه ای شوند. چرا؟
چون همیشه آنها را با پدرو مادرشان می سنجند. هم من و هم استفانی همسرم مسابقات جایزه بزرگ را برده و در صدر رده بندی جهانی قرار گرفته ایم.

دختر شما استعداد خوبی را در تنیس نشان داده اگر بر خلاف حواسته شما وارد این رشته شود چه؟
آنگاه باید مانند یک پدر و مادر فکر کرده و ببینی چه مسیری درست است. نهایتا نکته مهم این است که آنها را در راه درست پرورش داده و تشویق کنیم. اما باز هم هنوز امیدواریم آنها تنیسور نشوند.